CRUSTUMIUM seu CRUSTUNUS et CRUSTUMENIUS

CRUSTUMIUM, seu CRUSTUNUS, et CRUSTUMENIUS

Conca, sluv. ex Appennino monte oriens, Ariminumque praeterlabens. Lucan. l. 2. v. 405.

In laevum cecidêre latus, veloxque Metaurus

Crustumiumque rapax, et iunctus Isapis Isauro.

Baudrando oritur in Ducatu Urbini, prope Fanum S. Leonis, et auctus aliquot rivis, per Romandiolam, in mare Adriaticum fluit, 6. milliar. ab Arimino in Ortum, 4. a. vico Catolica.